Żyjemy w Tu i Teraz, w takim magicznym i pełnym Mocy wymiarze, o którym mówią wszystkie duchowe pisma. Powtarzają też, że nic poza tym nie ma, a w iluzji czasoprzestrzeni liczy się tylko chwila obecna. Ta chwila, w której jesteśmy. W której patrzymy, słyszymy, myślimy, podejmujemy decyzję lub zastanawiamy się, co powinniśmy zrobić. Magia tego momentu zasadza się na świadomości, że właśnie teraz możemy wszystko, czego zapragniemy.
Tu i teraz to najważniejszy czas, w którym możemy uzdrawiać swoje życie i siebie. Możemy podejmować decyzje w istotnych sprawach. To ten punkt bytu, w którym dzieje się wszystko, co ma jakiekolwiek znaczenie, ponieważ to moment właściwego doświadczania. To moment kiedy nasze zmysły odczuwają, serce przeżywa i kocha, umysł ogarnia sytuację, a uczucia pulsują w nasz swoim silnym rytmem. Teraz.
Przeszłość odpłynęła w niebyt. Nie ma już znaczenia. Można z niej zaczerpnąć mądrości doświadczeń lub odszukać przyczynę jakiegoś wzorca. Można też otworzyć wszystkie miłe zakładki dobrych wspomnień, które zasilają nas pozytywna energią. Piękne chwile są pełne mocy i dla niektórych z nas stają się cudownym doładowaniem, które podnosi wibracje. To też zatrzymanie iluzji czasu, kiedy z ciepłym uśmiechem przeglądamy stare fotografie. To też piękna fala miłości, kiedy dotykamy spojrzeniem zdjęcia kogoś bardzo kochanego.
Błędem byłoby jednak tkwienie w przeszłości dłużej niż jedną minutę. Nie warto w nieskończoność odgrzebywać starych wydarzeń. Uzdrowienie nie zawsze wymaga wiedzy – skąd przyszedł wzorzec, który nam nie służy. Wymaga natomiast zmiany w chwili obecnej. Zmiany nastawienia, przekonania, myślenia. To jest ważniejsze, niż skupianie się na dawno zapomnianych bolesnych emocjach. Właśnie dlatego chwila obecna niesie w sobie wszystko, czego potrzebujemy.
Myślę też, że bez sensu jest tkwienie w starych, przebrzmiałych uczuciach. Chyba największym ludzkim problemem jest fakt, że nie umiemy zapomnieć przykrości. Kiedy ktoś nas zrani, oceni, skrytykuje, odrzuci to niesiemy w sobie przez długi czas żal, który zastyga jak skorupa odgradzająca szczelnie nasze serca od tego, co dobre. Bywa i tak, że po latach osoba, która nas zraniła, jest już całkiem innym człowiekiem: dojrzałym, mądrym, wrażliwym. Ale nawet nie jesteśmy w stanie tego zauważyć, ponieważ pozwalamy, by stara ocena zapuściła w nas mocne korzenie. A przecież warto czasem dać szansę jakiejś relacji i popatrzeć na kogoś wzrokiem nie zmąconym przez wydarzenia odległe od nas o całe kilometry czasu.
Świat wibruje i zmienia się z minuty na minutę. My też się zmieniamy jak kalejdoskopie i pokazujemy coraz to inną twarz. Testujemy rozmaite reakcje, szukamy szczęścia na tysiąc sposobów. Najczęściej w chwili obecnej jesteśmy kimś o niebo innym od tamtej osoby, która lata temu weszła w jakiś konflikt. Dobrze jest dostrzegać postęp i szukać dobra w sobie i w innych. A najcenniejszą umiejętnością jest dar stawiania grubej kreski, która odcina nas od tego, co było. I zaczynanie od nowa. Z czystym kontem.
To czyste konto daje mocne podstawy do tworzenia dobrego szczęśliwego życia. I jeśli przykre wspomnienia są jak śmieci wyspane na placu budowy, tak pozytywne nastawienie i wiara w siebie, to silny i piękny fundament. Przyszłość jest w tym aspekcie doskonałą motywacją do mądrego życia. Gdyby nie istniała, nie chcielibyśmy się starać. Nie byłoby ku temu powodów. Przekonanie, że istnieje jakieś jutro, jest siła napędową do tego, by zadbać o komfort dla siebie.
I wcale nie myślę tu o finansowym zabezpieczeniu. W Prospericie nie istnieje coś takiego jak “czarna godzina” czy “stare lata”. Jest tylko świetlana przyszłość, czyli wizja dobrego czasu, który możemy sami wykreować. Mocą chwili obecnej jest budowanie jutra. Każde słowo wypowiedziane w tym momencie, każda myśl przelatująca teraz przez głowę, każdy aktualnie wykonany gest – tworzą przyszłość. Naszą przyszłość, zgodną wibracyjnie z tym, co właśnie jest w nas.
Prawo Przyciągania wykorzystuje chwilę obecną do budowania tego, co będzie. W tym punkcie rzeczywistości iluzja czasu staje się realnym doświadczeniem tak samo, jak pojawiające się w kącikach oczu delikatne zmarszczki od ciągłego śmiechu. Prawo to bazuje na konsekwencji i podobnie jak osławiona Zasada Karmy mówi: “co zasiejesz – to zbierzesz”. Siejemy więc mniej lub bardziej nieświadomie każdego dnia różne myśli, a wszechświat cierpliwie odzwierciedla te wibracje. Beznamiętnie, nie dzieląc ich na dobre i złe. Cokolwiek wysyłamy dzisiaj – jutro wraca.
Świadomość istnienia przyszłości może pomóc w doborze myśli i przekonań. Wiedząc, że lęk może wykreować to, czego się boimy, sięgamy po uzdrowienie i wyzwolenie z lęku. Bo wiemy, że to najskuteczniejszy sposób, by zapobiec temu, czego nie chcemy doświadczyć. Wiedząc, że narzekanie może wpędzić nas w stan braku, unikamy go i zastępujemy pozytywną afirmacją obfitości. Wiedząc, że brak wiary w siebie może zablokować planowany sukces, zawijamy rękawy, by popracować nad podniesieniem poczucia wartości. Bo tylko wtedy jutro będzie dobre.
Tu i Teraz tworzymy to, co nadejdzie, dlatego ta chwila jest taka ważna. Ktoś mógłby pomyśleć: “dzisiaj nie mam ochoty do pracy nad sobą, chcę ponarzekać i potupać, chcę komuś naurągać, a jutro może będzie lepsza pogoda, to pogadam sobie pozytywnie”. Tymczasem to jest inwestycja w przyszłość. Każda chwila jest inwestycją. Jeśli dzisiaj pomarudzimy i pokrzyczymy na kogoś, to jutro nie będzie lepszego dnia. Może wyjdzie słońce, może kwiaty będą pachnieć mocniej, ale w nas wzejdą pędy wczorajszych wibracji. Będzie w nas smutek, tupanie i marudzenie. I chociaż to zawsze można zmienić, to będzie wymagało od nas większego wysiłku.
W kontekście przyszłości często pojawiają się lęki. Mówimy wtedy: “martwię się, co będzie, czy załatwię, czy dostanę, czy się uda”. Każdy lęk jest zaprzeczeniem miłości, a tym samym największej stwórczej sile, która tworzy dla nas Dobro. Kiedy nauczyciele duchowi przekonują nas, że liczy się chwila obecna, a przyszłość nie ma znaczenia, próbują w ten sposób wyłączyć nasz strach o jutro, o tysiące spraw, które spędzają nam sen z powiek. Skupienie na chwili obecnej może teoretycznie uwolnić nas od ciągłego zamartwiania się tym, co przed nami.
Jest to jednak podobne do sytuacji, w której zamykamy oczy, aby nie widzieć stojącego przed nami “smoka”. A czy nie lepiej dokładnie zobaczyć smoka? Obłaskawić go? Uświadomić sobie, że w istocie wcale nie jest groźny? Mnóstwo ludzi boi się przyszłości zapominając, że sami rządzą swoim życiem, a w sercach i umysłach mają potężną moc kreowania rzeczywistości. Zeszliśmy tu na Ziemię, by tworzyć, a nie po to, by zastygać w lęku przed tym, czego pozornie nie znamy. Tylko pozornie, bo każda chwila została przez nas starannie wybudowana.
Jako Stwórcy Rzeczywistości możemy popadać w paranoję, która przejawia się lękiem przed własnym dziełem. Zasiewamy ziarna, a potem uciekamy z pola w strachu, że to co wyrośnie, zje nas. Albo co najmniej przerazi lub rozczaruje. A czy nie byłoby łatwiej przeczytać uważnie instrukcje na opakowaniu i wybrać dobre nasiona? Takie, z których wyrośnie bogactwo, miłość, zdrowie, zadowolenie, spełnienie marzeń? Są takie nasiona. Nazywają się dobrymi myślami, wiarą w siebie i pozytywnymi przekonaniami. Leżą na półce z napisem “prosperująca świadomość”. Są dostępne zawsze i wszędzie. Dla każdego. Z takim wyposażeniem przyszłość nie powinna przerażać.
Ale odwaga wymaga też znajomości i rozumienia Prawa Przyciągania. Wymaga postępowania zgodnie z zasadami Prosperity. Czasem pojawia się też konieczność pracy nad sobą, zmiany wzorców, otwarcia się na miłość do samego siebie. Człowiek jako Kreator bywa zapracowany, bo projektuje i stwarza nowe światy. To wymaga co najmniej skupienia i pilnowania własnych myśli. Wymaga też umiejętności odróżniania ziarna od plew i spontanicznego podążania za Światłem, do którego prowadzi serce. Jak dla mnie to wszystko brzmi niczym piękna przygoda i wiem doskonale, że w swej istocie jest bardzo przyjemne.
Świadomość przyszłości uczy nas starania o jutro. Dbania o swoje słowa i nastroje. Pilnowania wibracji. Bycia pełnymi dobra i radości. Kochania nade wszystko siebie, ale i tego, co nas otacza. Jesteśmy jak rzeźbiarze, którzy tworząc dzieło z jedynego kawałka drewna, pilnują każdego ruchu dłutem. Nie można dziś ciąć niedbale, bo jeśli utniemy za dużo, jeśli utniemy krzywo, to nikt i nic nie doklei za nas tego, co utracone. Mamy w sobie mnóstwo Światła po to, by wystarczająco oświetlić swoje życie i nie snuć się w mroku.
