Wybaczenie jest częścią prawdziwej natury człowieka, ponieważ człowiek w swojej prawdziwej istocie jest dobry, kochający, wypełniony po brzegi miłością. Człowiek to Światło. Człowiek to miłość. Człowiek to dobro. Wszelkie konflikt i spory powstają wtedy, kiedy człowiek wyjdzie poza swoja prawdziwą boską naturę i podda się manipulacjom swojego ego. Nie ma w tym w istocie niczego niewłaściwego. Każdy spór, każdy konflikt jest także bardzo ważną lekcją powrotu do swojej własnej natury.
Bardzo ogólnie można powiedzieć, że kiedy pojawia się konflikt między ludźmi, to jest on właśnie wyzwaniem, które ma na celu poprowadzić do dokonania wyboru. Każdy wybór to rozwój, to stopień na drodze duchowego wzrastania, dlatego wybieranie jest takie ważne. To człowiek sam z siebie suwerennie ma zdecydować, czy będzie zasilał ten konflikt, czy wybaczy. A inaczej mówiąc, czy dalej będzie grał w gry ego, czy też powróci do swojej prawdziwej boskiej natury, uświadamiając sobie, że wszyscy ludzie są jednością, są jedną energią połączoną nieustannie z Najwyższym Źródłem.
Wybaczenie zatem jest powrotem do siebie, jest powrotem do boskości. Jest przypomnieniem sobie, że to wszystko, co rozgrywa się w ziemskich sceneriach jest tylko zabawą, grą, nauką. Jest tańcem dusz, które bawią się w rozpoznawanie swojej prawdziwej boskiej natury. W każdej chwili można podjąć świadomą decyzję i powiedzieć: „dość, kończę tę grę, od tej chwili jestem sobą. Od tej chwili jestem miłością i Światłem, bo to jestem prawdziwy ja i to moja prawdziwa natura”.
Warto zwrócić uwagę, że każdy człowiek może w każdej chwili dokonać takiego wyboru. Ale wybór ten oznacza też, że w każdej chwili każdy może otworzyć się na to, co ludzie nazywają przebudzeniem. W każdej chwili człowiek może wrócić do tego, Kim Jest W Istocie. Oświecenie drzemie we wnętrzu każdej ludzkiej istoty. Nie trzeba niczego specjalnego ani żmudnych, ciężkich praktyk. Wystarczy podjąć decyzję i człowiek staje się oświecony.
Ta decyzja w istocie jest bardzo prosta, natomiast w praktyce może sprawiać trudność, ponieważ człowiek jest zwykle bardzo mocno uwikłany w materialne życie na Ziemi, w tę grę. Wchodzi w nią tak mocno, że zapomina kim jest naprawdę. Oświecenie nie jest niczym innym, niż przypomnieniem sobie swojej prawdziwej natury. Zatem nie jest ono finałem jakichś skomplikowanych ćwiczeń. Jest tylko otwarciem oczu na prawdę. Jest odrzuceniem gry i wyjściem poza planszę i powiedzeniem: „dość, dość już gry i zabawy”.
Z drugiej strony ta zabawa ma głęboki sens. Niesie w sobie piękno wewnętrznego wzrastania. Ponieważ nie jest sztuką kochać innych z poziomu oświeconej istoty. Sztuką jest dokonywać wyboru miłości właśnie wtedy, kiedy człowiek uwikłany jest w te wszystkie pułapki ego. A jednak pomimo tego odnajduje w sobie Światło i za Światłem podąża. Światłem się kieruje i wybiera miłość. Suwerennie, ponieważ uważa z poziomu ego, że to miłość i Światło są najważniejsze.
(spisała Bo Andrzejewska – lipiec 2023)
