Tym razem nie o kłamstwie i jego skutkach, ale o tej prawdzie, która w istocie jest sensem naszych lekcji. O tej prawdzie, której poszukiwanie nazywa się dumnie rozwojem duchowym. O tej prawdzie, która oświetla właściwą ścieżkę i jest tak głęboko ukryta, jak tylko dusza potrafi sobie wymyślić. Bo dusza kocha łamigłówki, sekrety, kombinacje i wbrew wzniosłym tekstom nic w naszej życiowej wędrówce nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. A może właśnie jest, tylko nie umiemy zobaczyć? Zdecydujcie sami. Oto opowieść o szukaniu prawdy, odkrywaniu i wybaczaniu.
Pewna moja reikowa znajoma została wiele lat temu zdradzona. Mąż dopuścił się wiarołomstwa z sekretarką i z tego romansu urodziło się dziecko. Moja znajoma przeżyła koszmar, ponieważ kochanka męża nie przebierając w środkach próbowała zniszczyć zarówno ją, jak i jej rodzinę. Dokuczała, gnębiła, zastraszała, szantażowała. Ostatecznie jednak, po kilku dramatycznych latach małżonkowie wrócili do siebie, a tamta kobieta ułożyła sobie życie z kimś innym. Moja znajoma, jak przystało na osobę rozwijającą się duchowo, przeszła cały długi proces wybaczania – najpierw mężowi, a potem tamtej kobiecie, która poza zdradą, wyrządziła jej mnóstwo innej krzywdy, publicznie upokarzając i dokuczając.
W tym czasie jeden z naszych nauczycieli duchowych pokręcił na jej pytanie wahadłem i powiedział, że to karma jej męża. Że w poprzednim wcieleniu jej mąż porzucił tę kobietę z małymi dziećmi i dlatego ona teraz ponownie weszła w jej życie, by go odzyskać. Moja znajoma łyknęła to jak świeże poziomki, a ja razem z nią. Nie umiem powiedzieć, dlaczego temu nie zaprzeczyłam, skoro w horoskopie znajomej widziałam dług karmiczny, a w horoskopie męża już nie… Jakoś nie zwróciłam na to uwagi. Mój błąd. A ponadto ja nie uznaję niczego, co zostało „wykręcone” przez wahadło. Wiem i widzę, że wahadło mówi to, w co my wierzymy. Jednak autorytet owego nauczyciela był dla nas obu w tym czasie bardzo mocny. Chyba to przesądziło, bo ja w tym czasie jeszcze nauczycielem nie byłam.
Zatem moja znajoma przyjęła ową historię za sensowne wytłumaczenie i pracowała nad sobą, aby wszystko rozpuścić. Mężowi wybaczyła szybko, tamtej kobiecie nie mogła. Każdy proces przynosił ulgę na parę miesięcy, po czym trudne emocje wracały ze zdwojoną siłą. Podsuwałam jej coraz to bardziej zaawansowane sposoby wybaczania, włącznie z wejściem w przestrzeń poza osobową, gdzie wybaczenie następuje na poziomie dusz. Wszystko pomagało, jak plaster na ranę, która nie chce się goić.
Niestety żadna z nas nie zwróciła uwagi na to, że mężowi moja znajoma wybaczyła z łatwością – to być może pokierowałoby nas we właściwą stronę. Jednak oczy zamydliły nam odkrywcze psychologiczne artykuły, gdzie cytowano mądre statystyki, a wynikało z nich, że zdradzona kobieta z łatwością wybacza wiarołomnemu mężowi, cała winę zrzucając na kochankę. Moja znajoma biła się w piersi: „to ja taka jestem” – mówiła. A potem zastanawiała się, czy dobrze zrobiła, że wróciła do męża, bo skoro on juz raz tamtą kobietę porzucił w innym wcieleniu, to w tym powinien odpracować winę. I tu mi zgrzytało mocno, ponieważ owa kochanka to bardzo wredny typ człowieka, z którym nikt nie może wytrzymać. Najgorszemu wrogowi nie życzyłam życia z taką wstrętną osobą, a najmniej mężowi koleżanki, który poza tym, że kochliwy i niewierny to całkiem dobry i serdeczny dla ludzi człowiek.
Koleżanka moja miała też nieco poczucia winy, bo sytuacja niejasna, karmiczna i czort wie, co robić, żeby było dobrze i żeby gorszej jeszcze karmy nie gromadzić. Zastanawiała się w swoim złotym sercu czy to nie zdarzyło się po to, by zrezygnowała ze swojego szczęścia dla innej osoby. Tak, uwierzcie mi, są jeszcze tacy ludzie. Pocieszałam ją, mówiąc: „dopóki kierujesz się w życiu miłością, nie tworzysz złej karmy. Widać takie lekcje tamtej osoby”.
Minęło wiele lat. Runęły stare autorytety i zmieniło się moje spojrzenie na wiele spraw. Kiedy znowu się spotkałyśmy, w jej energetyce wiele się zmieniło, ale temat niechęci do tamtej kobiety był nadal żywy. „Przerobiłam już wszystko, co mogłam, wybaczałam na tysiąc sposobów – wszystko działa na trochę, a potem temat wychodzi na powierzchnię. Poddałam się, bo nic więcej nie wymyślę, trudno.” – powiedziała. A mnie wówczas olśniło. Zajrzałam w oba horoskopy i zobaczyłam, że ten temat w ogóle nie dotyczy jej męża, że to wyłącznie jej historia. Przez chwilę zastanawiałam się, jaką odegrała w tym rolę i dostrzegłam, że to ona w poprzednim wcieleniu została zdradzona i porzucona. Kolejne wcielenie powtarzało ten sam ból, a jej krzywdzicielem była ta właśnie kochanka, która dzisiaj doświadcza wszystkiego z drugiej strony.
Jak się domyślacie, kiedy opowiedziałam to wszystko mojej znajomej, uwolniłam ją od wielkiego ciężaru i poczucia winy wobec tamtej kobiety. To sprawiło, że bez żadnych dodatkowych ćwiczeń i procesów puściła wszystko. Wybaczenie stało się rzeczywistością. Moja znajoma odzyskała spokój już na stałe, a przeszłość mogła zniknąć. Wszystko zostało odrobione.
Wybaczenie to zrozumienie. Dlatego można też głośno powiedzieć, że to uświadomienie sobie, że nie ma nic do wybaczania, że wszystko jest w harmonii. Bez świadomości, to nie może mieć miejsca. Dopóki nie wiemy, co wybaczamy, nie możemy puścić energii zdarzenia. Rzecz nie w szczegółach, bo nie musimy pamiętać każdego złośliwego kopniaka. Rzecz w sensie lekcji. Moja znajoma ma w horoskopie karmę rodową, co oznacza, że dobrowolnie podjęła się odrobienia tematu – krzywdzi mnie po raz kolejny ten sam krzywdziciel, a ja uzdrawiam siebie, by nigdy więcej nie zostać zranioną i z miłością odpuszczam dla dobra całego rodu. Ta lekcja nie była widoczna w tej postaci, ponieważ blokowało ją poczucie winy wobec rzekomo skrzywdzonej kochanki. Poczucie winy jest bardzo silnym mechanizmem, który potrafi mocno sabotować nasz rozwój. Dlatego nawet szczere, rzetelnie przeprowadzone medytacje wybaczania nie przynosiły oczekiwanego efektu.
Dusza stale przywoływała kolejne doświadczenia, by zmusić moją znajomą do zauważenia prawdziwego sensu lekcji. Ten sens był pomijany. A cała ta historia pokazuje, że nie możemy zlekceważyć zrozumienia, zakładając – wybaczam, cokolwiek tam jest… Można wybaczać „wszystko”, ale nie „cokolwiek, choć nie wiem co”. Być może komuś wydaje się słuszne i pełne harmonii takie wybaczanie „czegokolwiek”, bo celem jest przecież odpuszczenie, a nie skupianie się na szczegółach. Ale celem karmy jest nauka. Karma to nie kara. Karma to lekcja. Nie można przejść do następnej klasy bez zrozumienia. Dlatego właśnie wybaczenie w tym przypadku nie zadziałało.
I jeszcze słów parę o karmie rodowej. Polega ona na tym, że dusza dobrowolnie bierze na siebie jakąś lekcję, z której przepracowania cała zasługa spływa na linię rodową, oczyszczając tę linię z jakiegoś długu. Z reguły ktoś z rodu zrobił kiedyś coś niegodnego. W przypadku mojej znajomej jeden z jej pradziadków porzucił kobietę z dzieckiem. Być może zmarła śmiercią głodową, być może cierpiała, być może go przeklęła. Co ciekawe – to nie mąż jednak, tylko dziadek, a więc machający wahadełkiem nie miał racji. Obecny mąż to życzliwa dusza, która pomaga odrobić karmę dla całego rodu, dlatego w jego horoskopie nie ma żadnych karmicznych długów. A gdyby coś był winien owej kobiecie, to horoskop by to ewidentnie pokazał. Ta kochanka była zazdrosną kobietą, która odciągnęła mężczyznę od rodziny i szantażem zmusiła do porzucenia żony i dziecka. To samo próbowała zrobić w tym wcieleniu z innym mężczyzną.
Zabrzmiało jak melodramat wymyślony przez bujną wyobraźnię romantycznego pisarza. Ale przyznaję, że lubię takie kolorowe obrazy, ponieważ pomagają nam dobrze zrozumieć sens naszych lekcji. Nie ma tu znaczenia, na ile wierzymy w minione wcielenia. Ważne, by uchwycić sens tego, co chce poczuć dusza. Czasem czujemy i przeżywamy głęboko oglądając dobrze zrobiony, wzruszający film. Nasze życie też jest tylko filmem, w którym rozgrywają się niewiarygodne sceny. Naszym zadaniem jest podejmować właściwe decyzje poprzez głębokie zrozumienie lekcji i dostrzeganie prawdy, a nie wymyślanie jej machając wahadełkiem.
