Zaufanie jest bardzo ważnym elementem wewnętrznego wzrastania, ponieważ wiąże się ono z wiarą w Najwyższe Źródło. Zaufanie lub powierzenie jest tym samym, co głęboka wiara w to, że człowiek jest prowadzony, że człowiek ma tutaj na Ziemi określoną misję, swój plan do realizacji. Że nie jest liściem niesionym przez wiatr. Każdy człowiek powinien nauczyć się ufać co najmniej swojej duszy, jej wewnętrznej głębokiej mądrości, która sprowadziła człowieka do ziemskiego, realnego świata.
Człowiek jest tutaj po to, by realizować program ścieżki swojej duszy. Właśnie dlatego powinien z pełnym zaufaniem za tym wewnętrznym głosem podążać, ponieważ to jest cel i sens ludzkiego istnienia. Oczywiście na sens życia człowiek może patrzeć z wielu różnych stron i dobrze jest czasem zanurzyć się w filozoficznych rozważaniach i zadać sobie pytanie: czym dla mnie jest sens mojego życia? Co dla mnie jest najważniejsze? Po co tu jestem? Co chcę osiągnąć? Co chciałbym rozwinąć? Czego chciałbym doświadczyć? Te wszystkie pytania otwierają serce, ale też co ważne – otwierają połączenie z własną dusza i uczą człowieka słuchania jej mądrego przewodnictwa.
Zaufanie to także zaufanie we własne siły i swoją własną ludzką mądrość. To oznacza kochanie siebie i wysokie poczucie własnej wartości, to śmiałe podążanie w wybranym przez duszę kierunku. Zaufanie do siebie oznacza, że człowiek wie doskonale, że cokolwiek spotyka na swojej drodze, to jest to dla niego do zrealizowania. Nie ma wyzwań nie do pokonania. Nie ma problemów nie do rozwiązania. Wszystko, cokolwiek pojawia się w ludzkim doświadczeniu jest zaplanowaną przez duszę lekcją, którą człowiek jest władny przerobić.
Zaufanie to także wiara w to, że to prowadzenie istnieje. Że jest „coś więcej”. Że życie ludzkie nie ogranicza się tylko do tego, co człowiek sam wymyśli. Że to nie tylko zapewnienie podstawowych potrzeb jak jedzenie, dach nad głową i proste przyjemności. Oprócz tego człowiek jest tu na Ziemi po to, by rozwijać w sobie określone piękne jakości. Może zadawać sobie pytanie, co jest jego lekcją w tej konkretnej sytuacji u konkretnej osoby. Natomiast zaufaniem jest w tym przypadku wiedza, że ta lekcja jest doskonale wybrana, doskonale wyważona i dopasowana do możliwości tego człowieka, który jej doświadcza.
Zaufanie to też dostrzeganie piękna życia i wszechświata. To dostrzeganie, że istnienie jest dobre i pełne miłości. Zaufanie to wiara w to, że to życie może być jeszcze piękniejsze. Może obdarowywać człowieka jeszcze większą ilością dobra, piękna, przyjemności i miłości. Oto prawdziwe zaufanie. To świadomość mocy własnego umysłu i serca. Każdy człowiek posiada stwórczą siłę, dzięki której może zmieniać życie na lepsze. Dzięki której może wypełniać swoje doświadczenie jeszcze większą ilością dobra, miłości, piękna, zachwytu, przyjaźni, dobrobytu. To wszystko jest w ludzkiej mocy. Zaufanie to pełna świadomość, że jeśli czegoś w życiu brakuje, jeśli coś uwiera, doskwiera, to można to zmienić i uzdrowić. Można to napełnić miłością, dobrem i pięknem. Oto prawdziwe zaufanie w mądry boski plan. Zaufanie w to, że życie jest piękne.
(spisała Bo Andrzejewska – listopad 2020)
