W rozwoju człowieka ogromnie ważne jest, aby umiał skupić się na sobie. To nie oznacza, że ma być egoistą. Jest to realizacja celu, po który dusza zeszła tutaj na Ziemię, ponieważ każdy schodzi na Ziemię, aby zająć się własnym rozwojem. Oczywiście dusza prowokuje tysiące doświadczeń i stawia na drodze człowieka różne skomplikowane sytuacje, które w pewien sposób wymuszają na człowieku rozwój określonych jakości. Ale o ileż lepiej i mądrzej, kiedy człowiek świadomie włącza się w swój rozwój i pracuje nad sobą w określony przez samego siebie sposób. Kiedy przyjmuje pewne lekcje i rozwija siebie w sposób całkowicie zależny od własnej woli, a nie tylko zdając się na to, co żartobliwie nazywa się „przypadkiem”.
Skupienie na sobie powinno przede wszystkim prowadzić do rozwijania poczucia wartości i miłości do siebie, ponieważ człowiek, który kocha siebie, potrafi być dobry dla innych. Dlatego to nie jest egoizm. Skupianie się na sobie, dawanie sobie dobra, miłości i szacunku uczy człowieka dawania dobra, miłości i szacunku innym żyjącym istotom. Człowiek, który dba o siebie i obdarza siebie kochaniem i uwagą, w sposób spontaniczny obdarza miłością i uwagą także innych ludzi, którzy stają na jego drodze.
Wszelkie problemy, negatywne emocje, spory i konflikty biorą się z tego, że człowiek nie kocha siebie, że w człowieku rośnie żal, strach, zazdrość, pretensje i wiele innych niemiłych odczuć. Te uczucia biorą się z tego, że człowiek nie obdarza siebie miłością i uwagą, że czuje się pomijany, nieważny i niepotrzebny, że czuje się źle. A wtedy w pewien sposób przenosi to na innych. I tych innych traktuje w taki sposób, w jaki sam wcale nie chce być traktowany. Dlatego właśnie należy zacząć od siebie i dać sobie to wszystko, co najważniejsze i to, co człowiek uważa za potrzebne, by być szczęśliwym. Bo jeśli zaopatrzy siebie w te wszystkie piękne jakości, jeśli rozwinie w sobie te piękne jakości, to będzie umiał dzielić się tym z innymi.
Prawdą i mądrością jest stwierdzenie, że pokój i porządek na świecie, dobro i dostatek na świecie należy zacząć od własnego podwórka Jeśli zadbacie o to, żeby w Was i wokół Was było dobro, porządek i pokój, wówczas będziecie tym promieniować i dzielić się tym z resztą świata. Spróbujcie wyobrazić sobie przez chwilę, że każdy człowiek na Ziemi dba o miłość i szacunek do siebie, by wibrowała w nim piękna energia pokoju, dobrobytu, bogactwa i radości. Wyobraźcie sobie przez moment, jaki byłby świat, gdyby wszyscy wibrowali miłością, dobrobytem i pokojem. Czyż nie o to chodzi w budowaniu nowej Złotej Ery? Dlatego właśnie takie ważne jest, by to robić.
To jest to, co możecie dać światu od siebie – własny rozwój, własne poczucie wartości, pokój i miłość, które rozwiniecie i zbudujecie na poziomie własnego serca. To jest dar dla wszechświata. I znaczy on więcej, niż wszystkie przeczytane książki i wszystkie napisane książki. Znaczy on więcej niż wszystkie zaliczone kursy i wszystkie poprowadzone kursy. Oto jest właśnie recepta na zmianę świata – zmienianie siebie na lepsze.
I to na co chcemy ostatecznie zwrócić uwagę, to pamiętanie, że celem jest zmiana, zmiana wewnątrz człowieka. Celem jest rozwijanie w sobie Światła, miłości, dobroci i pokoju, a nie ilość przeczytanych książek, zaliczonych kursów, czy nawet ilość odmówionych mantr. To wszystko są tylko techniki i drogi prowadzące do właściwego celu – do zmiany. Do wewnętrznej zmiany człowieka, który stopniowo rozświetla się coraz bardziej, kochając siebie, szanując siebie i wypełniając siebie dobrem, radością i pokojem.
(spisała Bo Andrzejewska – wrzesień 2019)
