NA PLAŻY
Iskrzącą
falą spływam do stóp świtu
aby
wschód słońca na piasku powitać
myśli
topię w morskim powietrzu
nawlekając
sosnowe igły
Rozdeptując
muszli odłamki
w
wieczności zanurzam westchnienie
Tęsknotą
nieznaną a swojską
otulam
zziębnięte ramiona
Kalejdoskop
chmur nad głową
wiatrem
ciszy przepędzam
nie
szukam już nawet lęku
tylko
w chłodnym piasku schronienia
Nagle
złoty rozbłysk bursztynu
poraża
pięknem bezbronnym na plaży
Nagle
światło słońca zakwita
rozkoszą
nieba zlanego miodem
I
wszystkie smutki bezbrzeżne znikają
pod
powierzchnią największego zachwytu
CISZA
Ze
złotej ciszy tęczowy mrok spływa
zwija
na palcach senne marzenia
naparem
z liści koi pragnienie
milczącym
traktem płynie do nieba
Ze
złotej ciszy tysiące iskier
srebrzystą
chmurą goni zadumę
tworzy
z fioletu piękne obrazy
wiesza
na ścianach nowej pamięci
Ze
złotej ciszy ślady przeszłości
znikają
lekko w miękkim tunelu
nowe
postacie i nowe twarze
uśmiechem
dziwnym witają jutro
Ze
złotej ciszy złota melodia
cykaniem
świerszcza poszumem trawy
wypełnia
ciało unosi duszę
w
dal bezszelestną jasnego światła
POETA
Zimowy
mrok otulony tęsknotą
zapala
lampę nad stołem
pochylony
nad kartką serca
układa
miłosne wiersze
Garść
śniegu wirując w powietrzu
zamraża
dzwonki łez na rzęsach
lubieżnym
tańcem wyrywa wspomnienie
ze
skołatanej duszy
Zimny
dotyk nie koi lecz pali
biały
całun w pożogę zamienia
spragnione
ciało boleśnie spopiela
brak
czyichś dłoni
KSIĘŻYC
Księżyc
jak nektar
przesącza
się przez firankę
chce
cicho wejść między lustra
przejrzeć
się w sobie samym
Selena
odarta z zasłony
zamiera
u progu
zamyka
cicho oczy
i
westchnieniem odpływa
Gdzieś
ciepło zgubione
otwiera
srebrne drzwi
szuka
drogi powrotnej
do
domu
i
tylko sztylet niepewności
zawisa
nad dłonią
jak
ból
którego
nie można zapomnieć
BIAŁY SMUTEK
Biały smutek
Wśród tłumu głów i twarzy
Zagubiony i samotny
Szuka zapomnianej rękawiczki
Zmarznięty i głodny
Marzy tylko o jednej
Zupełnie jedynej iskierce
Która rozgrzeje
Jego zbolałe serduszko
Nie wierzy w lato
W moc słonecznych promieni
Ani w miłosne opowieści
Śni wyłącznie o ciszy
I nienazwanym żalem
Karmi na rynku gołębie
ALPINISTA
Kołysany
wiatrem tańczysz na złotej linie
balansujesz
jak liść niesiony podmuchem
znów
pijesz wódkę z ukochanym ryzykiem
Słońce
wypala twoje ramiona
lśniącym
pyłem pokrywa całe ciało
Nadludzki
wysiłek skręca cię wpół
Unosi
w tajemnicze dziwne światy
zanurza
w niedostępnym oceanie
Gdzieś
daleko pod tobą
zagubiona
i zapomniana istota
westchnieniem
odrywa cię od pracy
by
jeszcze raz uciec w marzenia
by
jeszcze raz uwierzyć w piękno
by
jeszcze raz spojrzeniem dotknąć twoich ust
Jestem autorką wszystkich zamieszczonych tutaj wierszy.
Nie zastrzegłam sobie żadnych praw, ale będę wdzięczna, jeśli powielając je
gdziekolwiek, umieścicie pod nimi moje nazwisko.
Bogusława M. Andrzejewska
