MEDYTACJA
Szlakiem
gwiazd przemierzam otchłanie
w
miękką ciemność zanurzam znów włosy
jasnych
spiral srebrzyste podwoje
w
ciszy nocy ze śmiechem otwieram
Żółty
promień słoneczny ze świtu
rubin
zorzy złociście zakwita
kiedy
dzień lekko spływa na ziemię
kiedy
wznosi mnie z objęć niebytu
Kryształ
dźwięku wysoko zabrzęczy
szelest
dziwny zanuci czakramu
w
niepojętej melodii nirwany
skrzydeł
łopot nad głową zaszumi
Uniesiona
pod niebo i wyżej
trwam
tak sekund malutkie ułamki
aby
lotem małego skowronka
opaść w
życie codzienne na powrót
NADZIEJA
Przez wszystkie życia tęsknoty
I przez wszystkie nie rozumiane sny
Przechodzę z nadzieją
Której płomienia nie zdmuchnie nawet czas
W wieczornej ciszy zanurzona
Układam tryptyki z każdego wcielenia
Planując przeszłość do samego
Nieodgadnionego jasnego źródła
Powrotu szukam i bliskości
Ciepła i wiedzy której meandry
Czekając niecierpliwie na nas
Otaczają kroniki Akaszy
Jeszcze dwie wieczności tylko
I spotkamy się znowu
W wielkiej jasności
Która rozmyje nas bez śladu
CZAS
Kocimi oczami czas patrzy na mnie
Jakby szukał potwierdzenia
Własnej siły w mojej duszy
Wierzy że zdoła mnie przekonać
Wypełnić wiarą w istnienie
I nienazwaną kolejność rzeczy
Zielonym światłem spływa w niebyt
Kiedy tylko zamykam oczy
W ciepłej modlitwie do ciszy
Oczyszczona rozmarzona
Przewracam kartki wspomnień
Siedząc na kwitnącej wiśni
Uśmiechem dziecka wypędzam
Wszystkie lęki przed jutrem
Bo wiem że było już wczoraj
CREDO
Wierzę
W istnienie złotych kropli deszczu
Które rozświetlają duszę
W objęciach dłoni
W dobroć unoszącą smutne drobiny
W wiekuistą jasność
W siłę i moc drzemiące
W delikatnie rozmigotanych iskierkach
W Światło które nigdy nie gaśnie
I płomieniem nieustającej miłości
Rozjaśnia ludzkie życie
Wierzę
W bezczas
W wieczność życia motyla
W miłosierne trwanie
ZŁOTA CISZA
Ze złotej ciszy tęczowy mrok spływa
Zwija na palcach senne marzenia
Naparem z liści koi pragnienie
Milczącym traktem płynie do nieba
Ze złotej ciszy tysiące iskier
Srebrzystą chmurą gonią zadumę
Tworzy z fioletu piękne obrazy
Wiesza na ścianach nowej pamięci
Ze złotej ciszy ślady przeszłości
Znikają lekko w miękkim tunelu
Nowe postacie i nowe twarze
Uśmiechem dziwnym witają jutro
Ze złotej ciszy złota melodia
Cykaniem świerszcza poszumem trawy
Wypełnia ciało unosi duszę
W dal bezszelestną jasnego światła
Jestem autorką wszystkich zamieszczonych tutaj wierszy.
Nie zastrzegłam sobie żadnych praw, ale będę wdzięczna, jeśli powielając je
gdziekolwiek, umieścicie pod nimi moje nazwisko.
Bogusława M. Andrzejewska
