Jedną z nielicznych metod, która
jest wykorzystywana w diagnozie psychologicznej jest psychografologia,
czyli umiejętność analizy osobowości człowieka na
podstawie charakteru jego pisma. Na to szczególne podejście grafologia
zasłużyła sobie dużym podobieństwem do wielu testów projekcyjnych
stosowanych z powodzeniem przez psychologów. Na dobrą sprawę podstawowe
zasady, na których opiera się analiza pisma nie odbiegają wiele od podłoża
takich badań, jak „Rysunek drzewa” czy „Rysunek domu”. Tak zwana
psychoprzestrzeń intersubiektywna funkcjonuje we wszystkich testach, w mowie
ciała, w wyglądzie, w wypowiedzi i oczywiście również w piśmie.
Kiedy próbujemy zastanowić się,
jak stawiane przez nas litery pokazują nasze wnętrze, warto pomyśleć o próbce
pisma, jak o obrazie człowieka. Działa to nieco podobnie jak np. wygląd i
gest. Jeśli staniemy w ruchliwym punkcie miasta i zaczniemy obserwować
przechodzących ludzi, zauważymy z pewnością, że różnią się od siebie
tym, co mają na sobie i tym, jak się poruszają. Ktoś kroczy dumnie w
eleganckim garniturze, ktoś inny drepcze ubrany w całości na czarno, ktoś
biegnie pospiesznie w niedbałym sportowym odzieniu, ktoś inny człapie noga za
nogą w poplamionej i niemodnej sukience.
Podobne wrażenia odczujemy, kiedy
rozłożymy przed sobą kartki zapisane przez różne osoby. Jeden tekst wyda
nam się staranny, regularny, inny chaotyczny i rozedrgany, jeszcze inny puszy
się ozdobnymi, artystycznymi zawijaskami, kolejny jest drobny, nieczytelny,
jakby próbował chować się przed światem. I dokładnie tacy są ludzie, którzy
te kartki zapisali.
Osoba pisząca starannie, pismem
regularnym jest uporządkowana, etyczna, zdyscyplinowana. Pismo nieregularne,
rozchwiane świadczy o impulsywności, chwiejności, indywidualizmie i niechęci
do wszelkich norm i konwenansów. Jeśli tekst jest drobniutki, prawie
niewidoczny, to jego autor też nie chce być zauważany. To nieśmiała,
skromna, lękliwa osoba, która niechętnie się wychyla ze swojego kącika.
Jest wręcz przeciwnie, kiedy litery są ogromne i pełne rozmachu, wówczas możemy
być pewni, że ten kto je stawiał, to człowiek ambitny, śmiały,
autorytarny, czujący potrzebę zdobycia rozgłosu.
Idąc dalej tym torem, wyobraźmy
sobie teraz osobę, która ma w sobie pełno energii i chęci do działania. Bez
wątpienia jej ruchy są pełne dynamiki, a chód mocny i pospieszny. Kiedy
idzie, zapewne pochyla się lekko do przodu. Takie też będzie jej pismo: mocne
i lekko pochylone do przodu. Ludzie ciekawi życia, witalni i otwarci na nowości
z reguły pochylają pismo w prawo, jakby spieszyli się zobaczyć i przeżyć
jak najwięcej. Jeśli ponadto umieją cieszyć się życiem, jeśli umieją się
w tym pędzie zatrzymać i rozkoszować doświadczeniem, ich pismo stanie się
szerokie, soczyste, okrągłe, tak jakby literki zatrzymały się, zasiadły
przy suto zastawionym stole i napęczniały od spożytych pyszności. Istnieje
przekonanie, że ludzie otyli maja duże poczucie humoru i są zdecydowanie
pogodni. Taki też będzie właściciel „otyłych” literek.
Dla odmiany osoba ascetyczna,
zgorzkniała i ponura, jest z reguły bardzo szczupła i szara. Nie ma w jej
wyglądzie żadnych ozdobników, a jej ruchy są ostre nerwowe i kanciaste. Można
domniemywać, że i jej pismo będzie szare, ponure i kanciaste, a litery wąskie,
jakby bały się zająć na kartce więcej miejsca niż wypada. Przy czym pamiętajmy,
że wąskie pismo świadczy z reguły o dużej oszczędności, powściągliwości,
chłodzie, a nie o ilości centymetrów w talii. Podobnie jak pismo szerokie
niekoniecznie musi być pismem osoby otyłej, ale na pewno jego autor będzie
osobą pogodną i roześmianą.
To wszystko jest tylko maleńką próbką
tego, co można zobaczyć w piśmie człowieka. Analiza grafologiczna jest
bardzo obszerna i sięga najgłębszych tajników ludzkiej duszy. Dość
powiedzieć, że na podstawie pisma możemy określić przeszłość danej
osoby, jej upodobania seksualne, szczególne uzdolnienia, poziom wrażliwości,
stosunek do autorytetów, umiejętność pracy w zespole. Dzięki grafologii możemy
odkryć u badanego człowieka skłonność do nadużywania alkoholu, krętactwo,
„lepkie ręce”, tchórzostwo, chwiejność. Bez wątpienia to ważne
informacje, jeśli analizujemy pismo potencjalnego partnera na całe życie lub
ewentualnego pracownika na stanowisko kasjera w banku.
Jestem
Prezesem Polskiego Stowarzyszenia Grafologów, a także instruktorem metody. W
jeden weekend (sobota - niedziela) uczę podstawowych zasad analizy
grafologicznej. Potem pozostaje już indywidualna praca, zgodnie z zasadą:
"ćwiczenie czyni mistrza". W ramach szkolenia oprócz wykładu
prowadzę zajęcia praktyczne w samodzielnej analizie pisma. Kursy organizuję w
kameralnych grupkach po 2-4 osoby, co umożliwia indywidualne podejście do każdego
uczestnika. Koszt szkolenia pierwszego stopnia wynosi 1000 zł.
PROGRAM:
1. Psychografologia
a grafometria
2.
Symbolika przestrzeni
3.
Nauka interpretacji psychologicznej pisma w oparciu
o następujące elementy:
-
wielkość,
szerokość, pochylenie pisma
-
sposób
łączenia liter
-
kompozycja pisma na stronie
-
nacisk
-
sposób stawiania znaków diakrytycznych
-
charakterystyczne szczegóły w rękopisie
-
podpis
4. Podstawowa
grafoterapia
5.
Dobór partnerski oparty na psychografologii
6.Ćwiczenia
w samodzielnej analizie próbki pisma
